رواية ضرتي حامل كاملة بقلم الكاتب سيد عبدربه
معقولة دى خبطة عبدالله. مستحيل . فى الاخر.
فتحت الباب علشان اشوف مين ! انا عبدالله . اتفضل . عبدالله وحشتينى اوووى . بصيت لعبدالله وسكت. حسيت الكلام. تاه. منى حسيت إن اول مرة اكون مكسوفة من
عبدالله وفى نفس الوقت حزينة . مكنتش عارفة اعمل ايه ! ازعل منه و اكلمه بجفاء. وابكى. واقوله وحشتنى اوووووى . اقوله. مكنتش عارفة اعيش من غيرك روحى كانت ضايعة منى كنت بس على الارض لكن روحى. وقلبي
طيت ايدى على شفايفه و قلتله لا متغلطش فى نفسك. يا حبيبي. انت مفيش حد زيك انا كنت عارفة انك تعبان ومش طبيعى عبدالله خلاص انا رديتك وارجعى معايا و
كانت ضړبة شديدة على رأس صفية وامها . لما رجعت طبعا. صفية. اتخانقت مع عبدالله صفية ازاى ترجع. واحدة عاوزة ابنك وتخرب بيتك ! عبدالله لا هى مش عاوزة تعمل كدة. والموضوع فيه ملعوب . صفية ملعوب !! . ملعوب اية ! قصدك ايه عبدالله مقصديش حاجة بس لسه هعرف ازاى دة حصل ولما اعرف مش هعدى الموضوع بالساهل ابدا.. صفية تسكت لحظات ما كدة مفيش غيرى وماما و امك !! مكنش فى حد هنا غيرنا. عبدالله متستعجليش كل شيء هيبان وهيظهر. تسكت
ادتيه. لصفية. ولا. رحتى فى مكان تانى حماتى لا رحت اشوف الطير ليه عبدالله طيب كدة. يبقى حماتى هى الى عملت كدة علشان نتهم ناهد . لان حماتى قالت لناهد هاتى كباية مية من المطبخ . وبعدين قالت ليها اطلعى هاتى حاجة من اوضة صفية . علشان تدخل هى. تعمل المقلب دة حماتى والله ما شفت حاجة .هما قالوا ان
محدش يعرف انه عرف علشان عاوز يكشف كل حاجة مر شهرين . كان عبدالله احسن مما يكون معايا ومعاملته اتغيرت لصفية وبقت بحذر شديد. كانت صفية هطق و ټنفجر منى . وفى يوم من الايام طلبت صفية. تروح عند اهلها علشان امها تعبانة .
فاتت معملش حاجة . مرات عمى طيب هنروح نشوف في ايه ! يلبسوا و يروحوا للدجال مرزوق مرات عمى ايه يا شيخ مرزوق يعنى يا خويا عبدالله طلق البت و رجعها تانى . مرزوق ازاى بقا انا هشوف في ايه . بعد شويه مرزوق يقولهم عبدالله راح لحد وفك السحر بتاعه . مرات عمى طيب وعرف ازاى ! مرزوق.
عادى ممكن علشان حس بتغيير . مرات عمى طيب والحل عاوزينه يطلقها من غير. رجعة ابدا . مرزوق. طيب هاتوا. من ريحته. حاجة. او غيار داخلى زى المرة الى
فاتت . صفية انا مجبتش حاجة معايا مرزوق خلاص المرة الجاية هاتيهم . بعد ما يتفقوا يكرروا السحر رجعت صفية على البيت وقررت تعيد الكرة مرة تانية . رجع
عبدالله من الشغل و سأل على صفية نزلت صفية وقالت له نعم خير يا بودى. عبدالله كنتى فين النهاردة! صفية كنت عند ماما ما انا قلت ليك !! عبدالله اه عارف. بس مخرجتوش مع بعض بعدها !! صفية اممم لا مرحناش فى مكان .ليه عبدالله طيب
ايه رأيك انك خرجتى انتى. وامك. و رحتى لمرزوق الساحر الدجال. صفية لا مرحناش عنده انت مين قالك. كدة بس يا حبيبى! عبدالله انا كنت قلت لواحد. يراقبكم
و مشي وراكم لحد
ما عرف انكم دخلتم عنده. صفية امممم ماما. هى الى كانت عاوزة تعمل حجاب لبنت خالتى بس . عبد الله انتى كدابة على فكرة. انتوا روحتوا قبل كدة و عملتوا ليا عمل خلتونى اكره ناهد. و اطلقها . صفية ايه الى انت بتقوله. دة. لا طبعا احنا منعملش. كدة ابدا . عبدالله ناهد قبل كدة شافتك وانتى كنتى رايحة تحطى حاجة
فى الشاى لكن لما دخلت المطبخ. خبتيها بسرعة صح صفية ناهد دى واحدة كدابة متسمعش كلامها عبدالله طيب انا هجيبها تواجهك بالكلام دة يخرج. عبدالله. ويطلب منى اروح اواجه صفيه. بالحقيقة . حاولت انى اعتذر. وخلاص. المسامح كريم لكن
عبدالله رفض . و أصر اخدنى عبد الله و دخلنا على صفية وكانت حماتى موجودة وحكيت موضوع الينسون . و حكيت لما شفتها ساعة الشاى. لما دارت حاجة فى ايديه
ا و حلفت بالله ما بكذب . صفية على فكرة انتى كدابة. والله. عبدالله. هى. اقسمت بالله وانتى خلاص انكشفتى و ربنا فضحك. صفية دى بتغير ومتغاظة منى علشان انا بخلف و معايا ولد ولسه هخلف. تانى وهى مش بتخلف ولا هتخلف. ولا هتشوف عيال ابدا . بصينا كلنا. ليها كدة محدش كان متوقع. انها تكون . للدرجة دى . وټجرح. بالشكل دة . عبدالله بص ليها بالقلم على وشها عبدالله اخرسى يا هو انتى الى بتخلقى. و ترزقى ولا ربنا . انتى لا يمكن تكونى انسانة. انتى اكتر من والله
روحى انتى طااا.... فى اللحظة دى حطيت ايدى على شفايف عبدالله علشان ميكملش.
ويطلقها علشان ابنها ميترباش بعيد عن امه. وابوه مش ذنبه ان امه وحشة وسيئة . انا لا يا عبدالله. لا. افتكر ابنك حتى. لو هى وحشة. لا اوعى تطلقها ابدا . اما انتى يا
صفية ربنا هو الى بيرزق. وبيقدر الارزاق ومفيش حد ربنا خلقة اقل من التانى كل البشر متساوية فى الرزق .بس بيختلف نوع الرزق عن التانى ربنا بيدى لناس. اولاد .ويدى ناس. مال . وغيرهم راحة بال .وغيرهم صحة . ربنا مش بيظلم. عباده . وانا.
مؤمنة بالله. وراضيه. بقضاءه ربنا كبير. وعظيم اووى والله . بعد كدة سبتهم ورحت بيتى. ودخلت. وقفلت على نفسي. وقعدت. ابكى بحړقة شديدة. اوووى واشتكى لربنا وابكى ابكى . قلت يااارب صفية عايرتنى. بشيء. بايدك انت بس. مش عيب فيا. او بأيدى يارب انا ضعيفة مليش غيرك يا كريم يارب انى مغلوب فانتصر . يارب مسنى
الضر. وانت ارحم الراحمين . كنت ادعو ربنا. وابكى. اوووى . وقمت اتوضيت. وصليت. ودعيت. تانى . يارب انصرنى. يا رب كنت اصلى. وادعى كتير. ان ربنا ينصرنى و يرجعلى حقى . اما عبدالله قال لصفية احمدى ربنا انى مش هطلقك علشان ابنك بس لكن. انتى هتعيشي هنا زيك زى اى شيء. فى البيت . قعدت صفية. تبكى من
كلام عبدالله وان ربنا ڤضحها. وكشفها هى. وامها . عشنا على كدة ست شهور كنت كل يوم اصلى. وادعى ربنا انه ياخد حقى و ينصرنى على الى ظلمونى وتعبونى . وفى يوم من الايام دخلت المطبخ اجهز. عشا لعبدالله. وبعد ما جهزته. وشايلة. الاكل. وبقدمه لعبد الله. وقعت. اغمى عليا. وفقدت الوعى . اخدنى عبدالله بسرعة للدكتور . كشف عليا الدكتور وبص لعبدالله . عبدالله خير. يا دكتور قلقتنى عليها. فيها ايه الدكتور. الف
مبروك مراتك حامل يا عبدالله. عبدالله انت بتقول ايه يا دكتور انت مستوعب الكلام دة . الدكتور ههههههه ايوة انا متاكد من كلامى. ناهد حامل ازاى معرفش بس ربنا كبير . عبدالله معقولة مش مصدق نفسي. ناهد حامل ياااااه. مش مصدق. والله. عبدالله قعد
اووى وبيبكى . انا خير يا عبدالله. هو. انا . عبدالله اه فعلا من الفرح لما تعرفى فيه ايه عندك. انا فى ايه يا عبدالله قلقتنى . عبدالله ناهد. ا انا فى ايه يا عبدالله قلقتنى . عبدالله ناهد. انتى حامل. حاااامل . انا بتقول ايه يا عبد الله انت بتهزر صح. فى ايه بجد . الدكتور والله انتى حامل يا مدام ناهد انا . لا إله الا الله لا إله إلا الله الحمد الله. والشكر. لله يارب
استجبت لدعواتى اشكرك يارب انا مستهلش كرمكو قعدت ابكى بحړقة واحمد ربنا . حسيت انى بحلم مش حقيقة الى بعيشها دى روحنا البيت. و روحنا عند اهل عبدالله . ودخلنا جت حماتى
تطمن عليا . حماتى ايه يا ناهد الف سلامة مالك . انا الحمدالله يا ماما عمرى ما كنت كويسة زى النهاردة. والله . حماتى
امال مالك خضتينا عليكى الدكتور قالك. عندك ايه . عبد الله قالها. عندها بيبى فى بطنها . حماتى بتقول ايه يا عبدالله انت بتتكلم جد يابنى . عبدالله اه. والله يا امى ناهد
