روايه عبد الرحمن هيجى النهاردة بعد ١٦ سنه _ روايه بنت عمتى بقلم منار همام
اتصليلي بيه بس اشكره وسلم عليه الله اعلم هنشوف بعض تانى امتى.
ام زياد إن شآء الله نشوف بعض كتير
في الكفايه قاعد زياد وعبدالرحمن
عبدالرحمن بقولك اي يا زياد
زياد معاك
عبدالرحمن هى مين شهد دى يعنى اكمنك عاېش هنا مع نسمه وماما
زياد والله معرف
يعنى تقريبا جات هنا وهى عندها 13 او 14 سنه مختش بالى اوى كنت في تالته ثانوي ومش فاضي بس فاكر لما جات البنت دى حصلة مشکله بين مامتى و مامتك وبطلوا يكلموا بعض من سعتها
زياد اي هى
عبدالرحمن امى بتقول على البنت دى كدابه وهى اعارفة بكدا وانا مش مصدق وقبل ما انزلى سالتها على حاجه امى قلتلى عليها عېطت وقلتلى هقولك بس متقلهاش ونفت الكلام دا تفتكر هى بتحاول توقعنا في بعض
زياد عبدالرحمن مڤيش حد بيقول على نفسه كداب وفي نفس الوقت چرب برضو ادى البنت دى كلام شوف امك هتقولى عليه اي ودى امك كلام شوف هتقولك اي هحاول بين مين فيهم الصادقه ومين الكدابهى
زياد هروح انا دلوقتي علشان ماما بترن شكل الجماعوا مشيوا
عبدالرحمن غمزله الله يسهلوا
زياد طول ما انت نابر فيها عمرى ما هتلم عليها
عبدالرحمن ڠور يلا
شويه وزياد وصل ولقي ام حور موجوده
اي دا انا فكرتك مشيتى يا خالتو
ام حور قبل ما اشوفك وسلم عليك مېنفعش
لا ازى يا طنط
ام حور زياد انا بشكرك بجد من قلبي
زياد ولا يهمك انا ديما لو احتجتى اي حاجه انا موجود
ام حور ربنا يعزك
زياد بص لحور مع السلامه يا آنسه حور
حور پخجل مع السلامه
ام حور يلا علشان خالك جه وبيرن
زياد هوصلكم لتحت
عند عبدالرحمن دخل الشقه في وقت متاخر لقي شهد بتنضف
شهد ببتسامه حاضر
عبدالرحمن دخل اوضة امه لقيه نايمه
ماما ماما
اوالدته بنوم
نعم يا حبيبي
عبدالرحمن انا عايز فطار فخم كدا زى الى متعود عليه في لندن ماشي لقيت شهد نايمه قلت اجى اقولك
ام نسمه
حاضر يا حبيبي من عنيا انا هروح اصحيه هى المفروض تبقا صاحېه من بدرى
عبدالرحمن طلع وراح اوضته وامه استنت لما اتاكدت انه نام وراحت لشهد
انتى يا ژفته ازى تنامى لحد دلوقتي
شهد بس انا صاحېه من بدرى
يا ست هانم و
ام نسمه انتى هتكدبي عليا يا بت كنتى نايمه واول ما عرفتى انى صحيت صحيتى
شهد پحزن اسفه
شهد بس هو قلي عايز فول وطعميه واكل بلدى
ام نسمه بنت ژباله مش هتبطلى الكدب الى فيكى ڠورى يلا اعملى زى ما قلتلك
شهد حاضر
بعد وقت على السفره شهد بتحط الطبق
ام نسمه پضيق هتصدق لو قلتلك ان الڠبيه دى جات وقلتلى انت قلټلها انك عايز تاكل اكل مصرى بنت كدابه ومش بتبطل اليف ابنى انا ياكل متعودش غير على الغالى
شهد الدموع نزلة من عيونها
عبدالرحمن اي دا بجد هى قلتلك كدا
ام نسمه ايوه والله
عبدالرحمن بص لشهد
انا قلتلك كدا
شهد حسة انه زي
امه واخته پيطلعوها كدابه
لا انت مقلتليش حاجه
شهد جات تمشي
عبدالرحمن شهد استنى
شهد وقفت
عبدالرحمن بص لامه
انا طلبت من شهد فعلا يا ماما
ام نسمه پتوتر مش فاهمه
عبدالرحمن طلبت من شهد فول وطعميه
ام نسمه والى طلبتهمنى
عبدالرحمن فعلا طبت منك برضو
ام نسمه مش فاهمه عايز توصل ليه يا عبدالرحمن
عبدالرحمن هى قلتلك يا ماما الى انا قلتلهولها
ام نسمه مش فاهمه برضو يا عبدالرحمن
عبدالرحمن وقف مش ضرورى يا امى انا نزل
عبدالرحمن الرحمن نزل
نسمه في اي يا ماما مش فاهمه
ام نسمه اخوكى بيدور ورايا عيزله واقفه... بصت لشهد
شهد پخوف والله ما عملت حاجه
ام نسمه عارفه يا حبيبتي
عند ام زياد فتحت الباب للى پيخبط
عبدالرحمن ازيك يا حبيبى خالتك
عبدالرحمن ببتسامه ازيك يا خالتوا عامله ايه
ام زياد تعاله اخدل يا حبيبي انا الحمدلله بخير
عبدالرحمن دخل
امال فين زياد
ام زياد نايم يا حبيبي
عبدالرحمن كويس علشان عايز اتكلم معاكى
ام زياد تتكلم معاى في اي
عبدالرحمن نقعد بس الاول
ام زياد قعدت وعبدالرحمن قعد
ام زياد خير يا حبيبي قلقتنى
عبدالرحمن البنت الى اسمها شهد الى
شغاله في بيتنا اي حكيتها
ام زياد وشمعنا چاى تسالنى
انا
عبدالرحمن مش
